David Baily

D avid Bailey schudt conventies en de tradities van fotografie door elkaar. Hij houdt van het gezuiverde, het authentieke, het ter plekke genomen. Zijn aanpak is persoonlijk, uniek. Hij leeft zijn werk als een passie, een manier om zijn wil, zijn verlangens, zijn fantasieën uit te drukken.

Het enfant terrible van de mode werd in 1938 in Londen geboren. Als autodidactische fotograaf veroorzaakte hij, na zijn erkenning, een omwenteling in de modefotografie en -reclame door een intieme benadering. De modellen zijn echte vrouwen die beweren zo trots te zijn en niet langer als louter kledingdragers worden beschouwd. Hij wordt, vaak ten onrechte, beschouwd als een modefotograaf vanwege zijn associatie met Vogue. Zijn meer persoonlijke werk omvat landschap, reportage en naakten; een benadering van fotografie die sterk beïnvloed is door films en documentaires.

​

In 1948 stuitte hij op een zwart-witfoto van een biddende vrouw, gesigneerd door Henri Cartier-Bresson. Hij verwerft dan een filmcamera. Deze foto, de ontdekking van Stravinsky en Picasso, markeert een keerpunt in de keuze voor een artistieke carrière. “Ik zag een Picasso in het tijdschrift Look toen ik zeventien was. Ik wist hiervoor niet wat een kunstwerk was, en het maakte me enthousiast. Als ik ooit een schijn van een openbaring in mijn leven heb gehad, dan was dit er een. Picasso liet me zien dat er geen regels zijn. Een fietswiel hoeft niet rond te zijn. Hij had een simpele visuele vindingrijkheid, nooit ingewikkeld, nooit pretentieus. Dit is wat ik probeer uit te drukken in mijn foto's, eenvoud. »

 

Na te hebben gesolliciteerd bij tijdschriften en fotografen, werd David Bailey in 1959 fotografisch assistent bij de John French studio en, in mei 1960, fotograaf voor John Cole, voordat hij op 22-jarige leeftijd werd aangenomen als modefotograaf voor het Britse tijdschrift Vogue. Een beeld voor de Daily Express van Paulene Stone, geknield met een eekhoorn in haar hand, opgenomen in de studio, is de voorbode van Bailey's creatieve talent. Dit beeld markeert het begin van een breuk met de normen van die tijd. Hij behaalde al snel zijn eerste cover voor Vogue in februari 1961. In één jaar tijd schoot hij 800 redactionele pagina's voor Vogue, een snelle stijging.

 

1966, Michelangelo Antonioni, beroemde Italiaanse regisseur, wordt geïnspireerd door David Bailey in zijn film Blowup, die het surrealistische leven van een Londense modefotograaf beschrijft.

 

David Bailey vereeuwigt John Lennon, Paul McCartney, George Harrison, Yoko Ono of de Rolling Stones en tekent vervolgens de hoes van het album The Who. Hij fotografeert de portretten van vele beroemdheden, Mia Farrow, Brigitte Bardot, Catherine Deneuve, Peter Sellers of Michael Caine, of meer recentelijk Kate Moss, Naomi Campbell.

Bailey is ook de auteur van verschillende tv-commercials en documentaires. Van 1968 tot 1971 regisseerde en produceerde hij televisiedocumentaires getiteld Beaton, Warhol en Visconti. In 2001 ontving hij de onderscheiding Commander of the British Empire.

 

 

Voor dit interview ontmoetten we de meester in zijn studio in Londen. Vandaag, op 80-jarige leeftijd, is David Bailey nog steeds actief en creatief. Hij blijft fotograferen, hij schildert, hij beeldhouwt… Het is de weerspiegeling van een wereld, van een tijdperk, het portret van een innemende, inzichtelijke, eerlijke, grappige en innovatieve man.