PORTRET
Frédéric Fontenoy is vooral een familieverhaal. Aan de ene kant een joodse grootvader in ballingschap en aan de andere kant een grootvader van een medewerker, die verdween tijdens de val van Berlijn in het voorjaar van 1945. Taboe en een schimmig deel van de familie, op 40-jarige leeftijd begon Frédéric Fontenoy onderzoek te doen naar deze raadselachtige grootvader voordat het besef van het belang van het personage, bij verstek veroordeeld tot 20 jaar gevangenisstraf, in 1947. Geïnspireerd door zowel deze vervloekte grootvader, door de lezingen van Georges Bataille als de beelden van Hans Bellmer, fotografeert Fontenoy lichamen die opzettelijk seksueel zijn en als zodanig worden geclaimd . Frédéric Fontenoy werd geboren in Parijs in 1963, waar hij zijn studio bouwde in zijn appartement, een plek naar het beeld van het personage.
Zijn werken, controversieel, zijn verontrustend en opvallend. Zijn werk verbeeldt interieurtaferelen in een donkere kamer, een decor vol antieke voorwerpen, dat doet denken aan de bordelen van de jaren 1930. In zijn foto's verschijnt zijn 'personage', een perverse dubbelganger, Fontenoy zelf, getransfigureerd tot een soort tijdloos individu dat beweegt in een identieke setting hoewel variabel, afhankelijk van de scène, in zijn donkere kamer, een kamer in een theater of in een mentaal labyrint. Als beul martelt Fontenoy zijn modellen. Hij bindt ze vast, hij zweeft ze, hij bindt ze vast, hij corrigeert ze... De vrouw is een object, soms een meubel. Hij speelt met fetisjclichés, erotiek en de wereld van BDSM, van touwen, hoge hakken, rijzwepen en wandelstokken tot octopus en swastika. Maar zelfs als slachtoffers zijn de modellen in extase. Achter deze libidineuze beelden is de weergave puur esthetisch, de stijl uiterst verfijnd, het zwart en wit geassocieerd met de contrasten van de verschillende spellen van schaduw en elegant licht, de harmonieuze karakters, de toeschouwer wordt een voyeur en neemt deel aan deze losbandigheid.
EXCLUSIEF INTERVIEW
Uw universum is blijkbaar erg verbonden met uw familieachtergrond?
Het universum werd beetje bij beetje opgebouwd tot de dag dat ik zag dat het een universum was, gebouwd door de opeenstapeling van mijn werk. Nadat er een echte keuze was gemaakt, ging het erom de fictie te situeren, want het is een fictie aan de basis, tussen de jaren 1930 en 1945. Ik begon dit werk na een paar jaar onderzoek naar mijn grootvader, deze onuitgesproken familie, en Ik wilde eerst een film maken over dit personage. Ik had veel voorwerpen van hem: meubels, sculpturen. Ik had deze allemaal bij de hand zonder ze te gebruiken. Het is niet alleen de samenwerkende kant! Mijn grootvader was een schrijver. Dus ik nam foto's met citaten, met typemachines, toen nam ik een foto over opium, hij was een opiumverslaafde. Ik vind de foto met vier poten in de vorm van een nazikruis in een spiegel erg mooi. In de krant die ik in mijn handen heb, "L'oeuvre", zie je mijn grootvader op de voorpagina. Hij gaf toen een politieke conferentie. Zijn ex-vrouw, mijn grootmoeder, had een liefdesrelatie met Hans Bellmer. Ze gaf me ook tekeningen, foto's en zeldzame boeken, evenals portretten van haar. Van daaruit kwam het concept van de swastika van Bellmer. Dit is de foto die het meest verbonden is met mijn familiegeschiedenis! De rest van de tijd laat ik een boek rondslingeren waarin hij een paar pagina's heeft geschreven. Hij was de eerste journalist, toen bij Havas, die na de revolutie naar Moskou ging. Hij sprak vloeiend Russisch, hij vertaalde Tolstoj in 1924. Toen werd hij door de Russen verbannen omdat hij anti-communist werd. Il vertrok vervolgens naar China en keerde in de jaren 1935 terug naar Frankrijk om zijn politieke reis te beginnen, nogal gericht op extreemrechts. Hij was een avonturier met meerdere levens en de familie wilde er niet over praten omdat het ingewikkeld was. Ze reduceerde hem tot de collaborateurskant en in 1945 verdween hij, zonder enige overlijdensakte. Het is het lijk in de kast! Hij zou twee dagen na Hitler zijn verdwenen. Mijn vader kreeg een paar jaar later een officiële brief. Mijn grootvader was de communicatieminister van Chiang Kai-shek, een revolutionair vóór Mao, en toen deze aan de macht kwam, ging hij naar Taiwan. Tegelijkertijd leidde hij het persbureau Havas voor Frankrijk en kreeg hij te horen dat hij niet de minister van Chiang Kai-shek kon zijn en tegelijkertijd informatie voor Frankrijk kon publiceren! ". Hij was amper dertig jaar oud!
Dus hij was een ietwat virulente medewerker?
Tijdens de samenwerking richtte hij verschillende politieke partijen op. Otto Abetz, de Duitse ambassadeur in Frankrijk, stond dicht bij hem en zijn kranten werden door de Duitsers gefinancierd. Verdwenen op 46-jarige leeftijd, het is alsof hij meerdere levens heeft gehad. En toen ik zijn verhaal ontdekte, zei ik tegen mezelf dat ik er vol voor moest gaan en dat ik daarom ook risico's neem. Ik had die energie niet totdat ik erachter kwam wat hij had gedaan. Er zit dus veel van het familie-universum in mijn foto's! Wat bracht je ertoe om naakt te doen? Ik heb altijd aan het lichaam gewerkt. Sinds mijn 18e wilde ik fotograaf worden. Ik verliet een fotografieschool in Zwitserland en werkte meteen aan het lichaam, aan mijn lichaam toen ik jong en slank was (Lacht). Maar het was geen naakt, het was echt werk aan het lichaam: het lichaam in de ruimte met een fotografische as. Dat weet ik dus heel goed. Vroeger was ik abstracter, visueler, en op een gegeven moment kwam ik tot vertelling, met deze verhalen over mijn familie.
- Zoek het vervolg van Frédéric Fontenoy dansNormaal Tijdschrift n°6 -
