PORTRET
We hoeven Gérard Rancinan, fotograaf en productieve maker, niet langer voor te stellen. Bovenal is hij een geëngageerde fotograaf, een man in het vak die fotografie niet gebruikt als medium voor puur grafische en visuele creatie, maar meer als middel om een boodschap, een impressie, een kritiek uit te dragen en over te brengen.
Voor degenen die niet bekend zijn met zijn carrière, zijn er een paar dingen die moeten worden benadrukt. Na drie jaar bij de krant Sud Ouest in Bordeaux te hebben gewerkt als leerling op de fotografische afdeling, werd Gérard Rancinan op 18-jarige leeftijd de jongste fotojournalist van Frankrijk. Opgemerkt door het persbureau Sygma vertrok hij om het nieuws van over de hele wereld te verslaan terwijl hij het confronteerde: oorlogen, rellen, aardbevingen, wereldbekers en de Olympische Spelen. Tegelijkertijd maakte hij als fervent en onverzadigbaar onderzoeker portretten van de wereld van mode, sport, film en hedendaagse kunstenaars. In 1986 verliet hij Sygma om zijn eigen bureau op te richten en portretteerde vervolgens de grootste en meest onaantastbare: Fidel Castro, paus Johannes Paulus II, François Mitterrand, Roy Lichtenstein, Yasser Arafat, Bill Gates... de grootste tijdschriften van die tijd, Life Magazine, Sunday Times Magazine...
Vanaf nu wordt het werk van Gérard Rancinan wereldwijd erkend. Het wordt tentoongesteld in vele internationale galerijen en musea en maakt deel uit van prestigieuze privécollecties van hedendaagse kunst. In 2008, tijdens een veiling in het Hôtel Drouot, werd Gérard Rancinan een van de best beoordeelde Franse hedendaagse kunstfotografen. In 2012 bevestigt een platenverkoop in Londen van zijn fotografie "Batman Girls" zijn waardering. 2 jaar later, op 18 mei 2014, wijdt de verkoop van het "Festin des Barbares" voor 260.000 euro Rancinan toe tot de rang van de duurste nog levende Franse fotograaf in de geschiedenis. Gérard Rancinan verweeft in zijn werk twee begrippen, kunstfotografie en fotojournalistiek. Hoewel geïnspireerd door het dagelijks leven, de realiteit van de omringende wereld, zijn zijn foto's allegorieën, poëtische fresco's die de waarheden van deze wereld uitbeelden, die we voor onszelf verbergen. Historicus, hij herinterpreteert de composities van de grote klassieke meesters zoals Caravaggio, Velasquez of Jérôme Bosch om ze te modelleren naar zijn beeld, naar zijn interpretatie, getint met seks, drugs op een rock'n roll-achtergrond, in een dystopisch universum: het onze samenleving. eigentijds. We ontmoetten de fotograaf, Officer of Arts and Letters, in zijn studio's in Ivry, een enorm laboratorium gewijd aan creatie en onderzoek.
EXCLUSIEF INTERVIEW
In je werk staat de mens centraal, hij is het epicentrum van een "geheel"... Wil je in je werk de grenzen verleggen?
Zoiets wil ik in ieder geval niet! Ik ben noch een activist, noch een profeet. Om de uitdrukking van Philippe Murray te gebruiken: "een wakkere getuige zijn van de metamorfosen van onze mensheid" is genoeg voor mij! Ik vergezel mijn tijdgenoten, ik observeer ze in hun schokken, hun aarzelingen, hun afwijkingen, hun illusies. Ik bekritiseer ze, ik ontleed hun acties. Ik stuur hun beeld terug zoals zoveel vuurtorens, ik vertel onze tijd, ik vertel het ons!
Is fotograferen de werkelijkheid verhullen? Met andere woorden, hoeveel liegt je camera?
Er is geen realiteit, net zo min als er een leugen is! Er is een waarheid, die van de auteur, maar in geen geval is er realiteit in de zin van "Realiteit"! Er is een vooringenomenheid, een kader, een standpunt, een scenario, een interpretatie, een techniek. Er is geen objectiviteit of toeval. De fotograaf speelt de fotograaf en de gefotografeerde voor de gefotografeerde, fotografie is het simulacrum van een moment!
Hoe kijk jij naar fotografie? Wat zijn de aspecten die je nog steeds fascineren en waar je je aan ergert?
Een foto maken is een magisch moment waarop de fotograaf God imiteert door de tijd stil te zetten! Dat is genoeg om me elke dag te fascineren en elke keer als ik een foto maak. Welke irriteren mij het meest? Niemand en niets, en alles tegelijk! Maar als ik een beetje nadenk, misschien deze fotografen, of anderen trouwens, die op een missie willen zijn om de wereld te redden en die uiteindelijk alleen zichzelf proberen te redden! Zie je, het is het kleine deel van de "Moderns" (pagina's ... om te voltooien?) waar ik het over heb, het is niet veel, het maakt niet veel uit!
Wat is volgens jou de verantwoordelijkheid van de fotograaf?
Ze is enorm! Nogmaals, de handeling die hij doet door de tijd stil te zetten is een heilige handeling, laten we niet bang zijn voor woorden, hij is almachtig! De foto's zijn de 'harde' herinneringen aan een vluchtig moment, aan een tijdperk, aan een landschap, aan een gezicht, aan een gebaar. De fotograaf is getuige en hierin is zijn verantwoordelijkheid als smokkelaar enorm, daar kan hij alleen maar bescheiden en eerlijk in zijn! Philippe, stel je voor dat ik je fotografeer op dit moment dat we samen discussiëren, binnenkort verlaat je deze kamer, loop je op straat, ontmoet je nieuwe mensen, word je oud, heb je lief, verander je, maar de foto die ik zou hebben van je genomen zal je in dit verleden moment en voor altijd hebben bevroren! En mensen die u in onze tijd niet zullen hebben gekend, zullen over een paar jaar een andere ontdekken!
Een neurose?
...
- Zoek de voortzetting van Rancinan inNormaal Tijdschrift n°5 et n°7 -
