PORTRET
De carrière van Hans Withoos omvat meer dan twintig jaar, een periode waarin hij zijn werk in opdracht, professioneel en meer persoonlijk heeft gecombineerd. Na zijn studie aan de Academie van Beeldende Kunsten richtte hij samen met zijn partner Jolanda Cats een bedrijf op dat gespecialiseerd is in mode, fotografie en reclamevideo. Hun klanten variëren van grote bedrijven tot non-profit organisaties. Hoewel hij internationaal zeer wordt erkend voor zijn commerciële werk, is hij ook productief in zijn meer onafhankelijke en persoonlijke werk, waarbij hij in de loop der jaren talloze series heeft geproduceerd, die zich meestal afspelen op plaatsen en steden die doordrenkt zijn van romantiek en herkenbaar zijn in de hele wereld.
Hans' fotografie bevindt zich tussen de wereld van overvloed en kunstgrepen, als de geur van decadentie op een sterrennacht, een wereld die zowel vertrouwd als anders is. In Hans' overdreven scènes verdringen figuren zich en worden beelden archetypen, terwijl de toeschouwer wordt overweldigd door een gevoel van vervreemding. Het werk is gelaagd, geënsceneerd door een eigenzinnige esthetiek. Soms roepen zijn foto's emoties op die te maken hebben met lijden, sensualiteit en verborgen onderdrukking, andere keren laten de beelden het tegenovergestelde zien en zijn ze bewust emotieloos. Zijn scènes lijken bevroren, onverbiddelijk alsof de fotograaf zelf niet langer de momentopname vastlegde, maar de ziel en de hele menselijke dimensie van zijn personages. En juist daardoor worden deze hoofdrolspelers levenloze objecten, versteende figuren, gesust door licht en niets.
Hans is een verteller. Soms is het verhaal al zorgvuldig opgebouwd, maar vaak groeit het, groeit het als een onafhankelijke entiteit, als een organisme. De meeste van deze verhalen hebben een romantisch verguldsel, maar achter die façade gaat een grimmiger thema schuil. Zijn beelden zijn geen kritiek op wat dan ook, maar eerder een observatorium, waar het aan de kijker is om er zijn eigen interpretatie aan te geven.
EXCLUSIEF INTERVIEW
Wat inspireert jou in het mannelijk lichaam?
Het mannelijk lichaam heeft zoveel te zeggen en te onthullen. Hij kan kwetsbaar zijn, soms krachtig en sterk, maar soms zwak en gemeen. En dat inspireert me in elk van deze neigingen. Ik hou trouwens van alle soorten mannenlichamen. Als ik het lichaam van een man zie, ga ik op zoek naar dit sensuele en bijzondere verhaal over dit lichaam, wat dit lichaam mij kan vertellen en vertellen. Voor mij gaat het niet om spieren, atleten en alleen fysieke schoonheid. Ik denk dat alle mannen op de een of andere manier aantrekkelijk zijn. En in mijn beelden probeer ik dat te laten zien. Elk mannelijk lichaam vertelt zijn eigen verhaal.
Wat is voor jou het verschil tussen een mannelijk en vrouwelijk model?
Als ik fotografeer, realiseer ik me dat mijn mannelijke modellen allemaal diverse en gevarieerde emoties hebben die vaak verband houden met seksualiteit. In tegenstelling tot vrouwelijke modellen die een scala aan verschillende emoties kunnen hebben, maar niet noodzakelijkerwijs seksualiteit tonen. In mijn werk zie je vrij vaak mannelijk naakt.
Hoe kies je je opnamelocaties?
Soms kies ik de plaatsen, soms kiezen zij mij. Ik heb veel herinneringen aan mooie plekken, als ik er een zie zet ik die op een digitale kaart op mijn pc. Soms als ik reis, zijn het de plaatsen die mij kiezen, in die zin dat sommige plaatsen hun eigen verhaal willen vertellen, dus ik doe hetzelfde. Aan de andere kant, als er voor een fashionshoot een bijzonder thema met een bijzondere locatie nodig is, dan zoek ik de juiste plek. Alle plaatsen kunnen me verrassen en meestal geven ze veel mogelijkheden. Ik probeer ook gebruik te maken van de elementen die de plek mij te bieden heeft. Op de foto "Hotel de Nice", (pagina 61) was het idee een kwetsbare, ellendige man die uit de hand loopt na een mislukte date. En toen zag ik dit kruis aan de muur genageld en onmiddellijk was deze man niet langer een heidens symbool maar een afbeelding van Jezus. Ik hou ervan om veel verborgen elementen in elk van mijn afbeeldingen te stoppen. Dus: de plek maakt het beeld.
- Zoek het vervolg van Hans Withoos dansNormaal Tijdschrift nr. 4 en nr. 7 -
