PORTRET
Marc Lagrange vond tragisch dood op 26 december 2015 in Tenerife, Canarische Eilanden. Een getalenteerde man is dood, een geniale fotograaf is weg. Schriftelijk hebben we Marc bewonderd. Door dit oog van verergerde sensualiteit en precisie , door deze eenvoudige, discrete, gepassioneerde en gepassioneerde kleine man. 15 dagen eerder hadden we net een gefilmd interview met hem gemaakt over Parijs, over fotografie en werken, zonder te vermoeden dat we op 57-jarige leeftijd niet met hem konden ruilen.
Marc Lagrange werkte door schoonheid en plezier te combineren. Hij is de fotograaf van naakten en portretten en creëert luxe en tijdloze uitgestrektheid, waar erotiek en intimiteit een centrale rol spelen. Zijn modellen verliezen alle remmingen in het gezicht van de camera en komen tot leven, terwijl ze karakters worden die zich conformeren aan de archetypen van zijn verlangens. Zijn muzen, zijn femme fatales, behouden hun mysterieuze en ongrijpbare charmes, waardoor ze agressiever aantrekkelijk worden. Afrodite speelt. Marc houdt van verleidingsspelletjes met ruige seks. Hij speelt met dromen en fantasie, waarbij hij alle logica en de beperkingen van de werkelijkheid negeert. Bekend om het fotograferen met grote polaroids, begeert hij textuur en mijdt hij de normatieve contrasten en dimensies van modefotografie. Door vormen en rondingen te bevoorrechten, plaatst de kunstenaar het lichaam in het middelpunt van zijn artistiek onderzoek, waarbij hij nieuwe perspectieven, inventieve invalshoeken en de perfecte pose verkent. Beelden komen als eerste in me op. Er zijn geen schetsen en voorrondes. Zelf de decors ontwerpen en zich hechten aan het kleinste accessoire, Marc is een purist en een liefhebber. Hetzelfde geldt voor plaatsen, lang en zorgvuldig onderzocht totdat ze aan zijn eisen voldoen. Soms brengt hij zijn dagen door met het zoeken naar een specifiek object, dat op een tafel komt te staan, zoals blijkt uit zijn banketscènes, die lust opwekken. Marc's werk is unaniem geprezen door critici en verzameld over de hele wereld.
EXCLUSIEF INTERVIEW
Je hoofdpersoon trait ?
Ik ben een geweldige perfectionist ! Als ik een foto begin te maken, denk ik er lang over na, ik reflecteer. Alles moet goed op elkaar zijn afgestemd, voorbereid. Ik bestudeer alles, tot aan de styling toe, wat voor mij hoog in het vaandel staat. Ik heb absoluut overal een oog voor, van schieten tot printen. Ik probeer alles perfect te maken. Ik ben geen gemakkelijke persoon om mee samen te werken (lacht), ik mag dan erg veeleisend zijn, maar ik ben geen onbeschofte of brutale fotograaf, ik ben vrij kalm, ik probeer het uit te leggen het hele team, voor iedereen, wat ik zoek.
Waarom de Nu ?
Ik word vaak gecatalogiseerd als een erotische naaktfotograaf. Het is een titel die ik niet leuk vind, die ik mezelf niet geef. Ik maak naakten, heel veel naakten, maar ik wil dat het meer is dan naakt. Ik probeer het naakt te stileren, om het cultureel te maken, dat mijn foto betekenis heeft ! Ik begon fotografie te doen voor Playboy, of dat soort publicaties, maar ik kan het niet meer, het is te laagdrempelig, te banaal. Ik toon foto's van naakte vrouwen met een verhaal, een vertelling, de serie Banquet of recenter Hôtel Maritime. In deze series gebeurt er altijd iets, een allegorie, een vertelling, een spanning, en het is nooit om naakt voor echt naakt te laten zien. Dit sluit aan bij het werk en denken van Helmut Newton. Hij schoot veel naakten maar met een lijst erachter. Voor elke foto vertegenwoordigt de toeschouwer zichzelf, verzint een verhaal. Ik hou heel veel van vrouwen en nog meer van naakte vrouwen, maar vrouwen worden geënsceneerd, geplaatst en niet tentoongesteld.In het bijzonder met Senza Parole heb ik een kunsthistorisch werk gemaakt dat verwijzingen vertoont naar beeldhouwkunst, schilderkunst, film. Het naakt is geen argument om een naakte vrouw neer te zetten. Het is een globale aanpak.
En wat wil je juist door dit proces uitdrukken?
Ik wil dat kijkers worden geraakt door ideeën ; ze worden waarnemers. Ik wil dat de foto emoties bij mensen oproept. En daarom speel ik met het naakt. Ik heb een groot project voor een museum, het is geen geheim meer, geïnspireerd door Romeinse decadentie, iets a la Fellini, door Satyricon !
Hoe ben je met photo begonnen?
Ik heb altijd foto's gemaakt ! Sinds mijn twaalfde. Ik was er gepassioneerd door. (Lacht) À Ik was 28 jaar oud, een ingenieur. Ik begon mijn zwager te fotograferen. À in die tijd was hij een beroemd model, hij had veel geposeerd voor Olivero Toscani en leidde vele grote campagnes met hem. Ik schoot it ; alle bureaus zagen de foto's en vroegen zich af wie ze had gemaakt. Elke zaterdag en zondag Ik deed tests en toen deed ik mijn eerste boek. Het was een groot keerpunt in mijn leven. At In die tijd kreeg ik veel werk als ingenieur aangeboden. Ik keek naar de mensen om me heen, ze waren oud en grijs, niet naar lichaam maar naar ziel, ze hadden niets te doen en ik herkende mezelf niet in hen, ik wilde schreeuwen, ik wilde leven_cc781905-5cde -3194- bb3b-136bad5cf58d_! En ik stopte. Mensen vertelden me : "je bent gek !" En het werkte.
- Zoek het vervolg van Marc Lagrange dansNormaal Tijdschrift #1 -
