top of page
PORTRET
Martial Lenoir is een fotograaf geboren in 1971, die woont en werkt in Parijs. Hij heeft onlangs zijn werkplaats in Pantin verlaten, gelegen in een uitgestrekte industriële woestenij, een plek die het beeld van het personage draagt. Hij ontdekt fotografie op dertigjarige leeftijd, "bij toeval", en koopt dan zijn eerste camera, een Mamiya RB67, die hem nooit meer zal verlaten. Zijn eerste drie series, La loge des rats (waarvoor hij in 2009 een prijs won op het European Festival of Nude Photography in Arles), Les Garçonnes en Reflets du disorder, zijn diepgaande en bestudeerde minimalistische ensceneringen waarin de esthetiek van de boudoir wordt verergerd. Het model is naakt, draagt korsetten, boa's, kralen en kousenbanden en toont een delicate en actieve houding. Met Martial glimlacht het model nooit, de schoonheid is koud, doorschijnend, ijzig, alsof ze eenzaamheid koppelt aan introspectie, zoals het licht ervan: constant natuurlijk.
Als een kostbaar schilderij lijkt het moment gevangen, maar zonder enige dramatische spanning. Martial doet voortaan tal van testen voor bureaus en ontwikkelt in de mode. Maar hier geen overdreven versieringen of weelderige, verzadigde ensceneringen. Maak plaats voor het rauwe: de vrouw wordt op natuurlijke wijze gesublimeerd, zonder kunstgrepen. Ze wordt vergroot door haar eenvoudige schoonheid en in haar eenvoudige apparaat. Naarmate haar creaties vorderen, verdampen de accessoires om primitieve naaktheid vrij spel te geven. Zijn laatste reeks, "concrete", is de bevoorrechte getuige, zowel door de cognitieve impact van de titel als door het rauwe resultaat. Martial is een productieve en gepassioneerde fotograaf, een liefhebber van de polaroid, zijn behandeling, zijn vele technieken en variaties. Hij bracht de onmiddellijke doos een aantal opeenvolgende jaren uit om zo tot dit resultaat van de meest nette te leiden.
EXCLUSIEF INTERVIEW
Je belangrijkste karaktertrek?
Harde werker, superharde werker. Als ik iets leuk vind, kan ik keihard werken. In de kleedkamer werkte ik 3 jaar met een snelheid van 3 tot 4 sessies per week. Toen ik op de fotoschool zat, maakte ik overdag prints en 's nachts had ik een lab opgezet en bleef ik prints maken tot 4 of 5 uur' s ochtends. Zo hardwerkend ... wanneer het mij behaagt.
Op welke ben je het minst trots?
Trots! Zeer misplaatste trots.
Degene die je haat in anderen?
Het gebrek aan nederigheid (lacht). En het gebrek aan humor, ik kan niet tegen mensen die te serieus zijn, die geen humor hebben.
Waarom naakt?
Toen ik met fotografie begon, zei ik tegen mezelf dat ik nooit naaktfoto's zou maken. Ik had alles naakt gezien, er waren naaktmeesters en afgezien daarvan was alles wat ik zag saai, repetitief en meestal alleen maar naakte meisjes om naakt te zijn. Toen kwam mijn serie over de loge van de ratten. Ik vond een plek en toen ideeën om personages op te voeren. Als ik aan een serie begin, weet ik nooit hoe het zal eindigen. In het boek “the lodge” stonden heel geklede foto's en andere heel naakt die ik niet heb bewaard omdat ze minder bewogen waren. De allereerste foto in de serie was van een stripper. Dus wilde ze naakt poseren. Ik deed het in de kleedkamer, vandaar "La loge des rats" en toen ik deze eerste foto zag, bleef ik het op deze plek doen. Ik begon het licht op het lichaam te ontdekken, en het licht op het naakt, het is buitengewoon. En de reactie van de meisjes als ze zich uitkleden, er is een heel andere emotie! Deze emotie intrigeerde me. Mijn werk is nu naakt georiënteerd, en ik claim het. Daar sta ik om bekend.
- Zoek het vervolg van Martial Lenoir dansNormaal Tijdschrift nr. 5, nr. 6 en nr. 10 -
bottom of page