PORTRET
Schriftelijk hebben we altijd van Nicolas Guérin gehoord en we hadden zijn muze en vrouw Sheri Chiu ontmoet tijdens een shoot met Martial Lenoir. We hebben daarom contact met hen opgenomen voor het nummer 6 van Normal gewijd aan Parijs, dat geschikter leek om zijn werk te presenteren, zowel groot als uniek. Spontaan en na een paar e-mailwisselingen stelde Nicolas voor om een serie te maken over de oevers van de Seine, waarop we zonder aarzelen ja antwoordden.
De rust dwingt het duo om ons in de vroege ochtend, enkele minuten na zonsopgang, op het Ile de la Cité te ontmoeten. Dus liepen we over het eiland, de kades en de steegjes overziend, waakzaam en aandachtig voor het geringste knipperlicht in de verte, hartelijk begroet door de weinige voorbijgangers die genoten van het uitzicht en het landschap, tot grote vreugde van ons model. Nicolas verdeelt zijn tijd nu tussen portretten, mode en zijn persoonlijke projecten, vooral naakt. Hij werkt vanuit zijn studio in Saint-Denis, reist voortdurend en werkt samen met prestigieuze internationale tijdschriften. Nicolas produceert momenteel een reeks erotische naaktprojecten en blijft de wereld rondreizen om beelden te maken.
EXCLUSIEF INTERVIEW
Hoe kijk jij naar fotografie?
Ik kijk naar fotografie zoals een drenkeling soms naar een reddingslijn kijkt, of zoals een alcoholist naar een lege fles kijkt! Fotografie is overal in mijn leven, de hele tijd, of ik er nu aan werk of niet. Ik reis door en voor fotografie, meestal met mijn vrouw, Sheri, die voor mij poseert. Ik heb daarom een intieme en dagelijkse relatie met de fotografische act, wat voor mij essentieel is… En ik weet echt niet hoe ik iets anders moet doen! Ik begon met fotografie op 30-jarige leeftijd, autodidact. Ik moest mijn leven veranderen, fotografie redde me van verveling. Al heel jong was ik getekend door de ontdekking van Helmut Newton, Irving Penn en Guy Bourdin dankzij de covers van het tijdschrift Photo. Ik was 15, ik wist niets, maar ik voelde dat hun creatieve gebaren sterk en een beetje zwavelig waren. Er hing een geur van vrijheid en overtreding. Toen ik vrijheid nodig had, ging ik naar fotografie.
Wat zijn de aspecten die je nog steeds fascineren en waar je je aan ergert?
Wat me ergert, ik sluit het zoveel mogelijk uit mijn leven... Wat me keer op keer fascineert, is de ontmoeting met het onderwerp, het model en de kwestie van afstand, die tijdens de sessie geleidelijk wordt geëvacueerd en vervangen. Het is een relatie van acceptatie, ook een spiegel. Het is fascinerend om de evolutie van je eigen werk in de loop van de tijd te zien. Waarom fotografeerde ik 10 jaar geleden zo en hoe ben ik vandaag anders gaan fotograferen? Wat zijn de zich herhalende patronen en waar liggen de vrijheden? De omschakeling naar een meer intiem en erotisch beeld gebeurde toen ik mijn vrouw, Sheri, ontmoette. De kwestie van afstand wordt geëvacueerd en vervangen door die van de blik, van de verbeelding. Meerdere jaren hetzelfde model als onderwerp hebben, dwingt je om niet in cirkels rond te draaien, om meer te experimenteren. Regelmatig foto's maken van Sheri stelt onze relatie in vraag, en ik ben de eerste getuige van de evolutie ervan. Sinds enige tijd is de aard van onze samenwerkingen veranderd, het wordt volledig geassocieerd met het creatieve proces, we wisselen beelden van inspiratie uit, we doen samen locatiescouting als we buiten fotograferen en we bewerken de beelden samen... een nieuwe manier van werken, meer lonend voor ons beiden, en een manier om als koppel van fotografie te genieten.
Wat vervult jou met geluk?
Dit onvoorspelbare moment dat we gratie zouden kunnen noemen. Als de willekeurige elementen op één lijn liggen en alles duidelijk wordt, duurt het meestal niet lang en moet je weten hoe je er het beste van kunt maken...
- Zoek het vervolg van Nicolas Guerin dansNormaal tijdschrift nr. 6 -
