PORTRET
Pato Rivero, geboren in Argentinië, komt uit San Miguel de Tucumàn, in het noordwesten van het land. Pato studeert grafische vormgeving en is met name geïnteresseerd in fotografie als expressiemiddel. Deze sterke interesse zal de jongeman ertoe brengen zijn geboorteplaats te verlaten en naar Buenos Aires te gaan om cursussen te volgen aan de Andy Goldstein School of Photography (Escuela de Fotografia Creativa). Het is ook in de Argentijnse hoofdstad dat Pato Rivero zijn carrière als fotograaf begon. Als autodidact, liefhebber van muziek, schilderen en tekenen, ontwikkelt de kunstenaar een stijl die al deze disciplines samenbrengt in zijn beeldcompositie. Hij bezit een intuïtieve visie op kleur en licht en onderscheidt zich ook door een unieke fotografie-ontwikkelingstechniek. Hij werkte samen met verschillende gerenommeerde Argentijnse stylisten, met name in zijn serie Erase una vez... ("Er was eens...") waarin elke foto door een andere ontwerper is vormgegeven. Rivero heeft ook haar horizon verbreed door onder meer te werken in theater, mode en televisie. Sinds 2009 is de Argentijnse fotograaf fotoredacteur voor het OLV-magazine El Mundo del Olivo (De wereld van de olijfboom), een Argentijnse en Uruguayaanse publicatie.
Het mannelijk naakt is het meest representatieve element van Rivero's werk. In de verhalen die hij uitbeeldt zijn veel verwijzingen naar sprookjes (Charles Perrault, de gebroeders Grimm en Hans Christian Andersen). Volgens kunstenaar Juan Batalla, een landgenoot van Pato Rivero, zit er niets natuurlijks in diens opnamen. De foto's zijn van begin tot eind opgebouwd en bieden een totaal kunstmatige visie die een constante in zijn werk wordt en uiteindelijk een van de belangrijkste kenmerken wordt. Zijn gebruik van donker en licht creëert zo'n contrast dat de figuren bevroren lijken. De schaduwen materialiseren zich op een concrete manier en in de duisternis voel je vreemde krachten ontstaan. Door dit proces sublimeert de fotograaf de onwerkelijkheid. Batalla ziet in het werk van zijn tijdgenoot de barokke geest van Caravaggio. De fotograaf maakt een dramatisch naakt waar hij een contrast introduceert tussen geweld en onbeweeglijkheid. Rosa Olivares, redacteur van het tijdschrift Exit, legt Rivero's standpunt als volgt uit: “In al deze verhalen, deze magische verhalen, is er een transformatieproces van kindertijd naar volwassenheid. De problemen worden opgelost volgens het doorzettingsvermogen en de kwaliteiten van de personages: moed, loyaliteit, vriendelijkheid, liefde en verantwoordelijkheid. Deze kwaliteiten zijn de springplank om het hoofd te bieden aan een zeer gevaarlijk en constant veranderend landschap”.
EXCLUSIEF INTERVIEW
Kun je je stijl beschrijven zoals een goede vriend zou doen?
Bij Pato worden de elementen zorgvuldig geselecteerd, met een heel duidelijk doel in het hoofd van de kunstenaar. Niets wordt aan het toeval overgelaten. De elementen worden gecombineerd tot krachtige symbolische beelden. De stijl is barok en voert de auteur terug naar jeugdherinneringen, maar met een provocerende en volwassener achterkant. Het is een heel goede manier om je herinneringen als volwassene opnieuw te bekijken, ver van de naïeve geest die kinderen kunnen hebben.
Je belangrijkste invloeden?
Ik heb grenzeloze bewondering voor Italiaanse schilders als Michelangelo, Rafaël en Caravaggio. Ze inspireren een groot deel van de figuratieve kant van mijn werken, evenals natuurlijk het clair-obscur van andere barokschilders, terwijl ze de manier bestuderen waarop ze met licht spelen, waardoor mijn creatieve mogelijkheden, met name de lichtspelen, worden verruimd. Voor literatuur ben ik altijd op zoek naar boeken over legendes, verhalen en tradities. Ik breidde het onderwerp uit door teksten uit andere Latijns-Amerikaanse landen toe te voegen. Ik beschouw cinema als een noodzaak, van klassiek tot hedendaags, van nationale cinema tot internationale cinema. Er zijn films die ik meer dan eens kijk, zoals 'Orlando' van Sally Potter, 'Blade Runner' van Ridley Scott of 'The Pianist' van Michael Haneke. Dit is het artistieke genre waarvan ik de informatie snel in me opneem, te beginnen met het esthetische aspect en vervolgens tot in de details de ongelooflijke diversiteit observeren die bestaat in de manier waarop verhalen worden verteld.
Waarom zoveel verwijzingen naar verhalen en legendes?
Zowel mijn vader als mijn tante namen het op zich om in mij de smaak voor verhalen en legendes te wekken. Dankzij hun lezing kregen de eerste waarden voor mij lichaam en kracht. In mijn geval was deze lezing erg belangrijk. Het is een ruimte waar doorzettingsvermogen zegeviert en verbeelding een eindeloze reis begint. De legendes van het noorden van mijn land komen over het algemeen tot ons via populaire mondelinge overlevering. Ik probeer, in werken als Apacheta de Leyendas, nieuwsgierigheid op te wekken voor deze verhalen waarvan ik voel dat ze van mij zijn en die niet mogen worden vergeten omdat ze het onverklaarbare rechtvaardigden en spraken over de angsten en hoop van de oudheid.
Hoe komen uw beelden tot leven?
Ik ben een grillig kind. Er komen constant beelden bij me op. Maar in een fotoserie is het essentieel dat er een eerste beeld in je opkomt. Ik wil dat het niet alleen de rode draad is, de titel waarmee de rest kan worden geconstrueerd. Dit zal de gehele ontwikkeling van het project bepalen. Het is voor mij van fundamenteel belang om in mijn hart te weten waarover ik wil praten. Vervolgens bepaal ik of ik me baseer op het naakte, op het geklede, op het decor of op een heel decor, want dat zijn varianten, net als het diafragma, de snelheid en de gevoeligheid.
- Zoek de voortzetting van Pato Rivero inNormaal Tijdschrift n°4 -
