PORTRET
Stefanie Renoma is een onconventionele en atypische artiest die speelt met het mannelijk lichaam, er plezier in heeft het te modelleren om het een onrustige ambiguïteit te geven, een dubbele identiteit, die de enscenering en het ornament versterken. . De stijl wordt bevestigd, de tegenstelling tussen man en vrouw opgeheven, de paradox verergerd. Zijn model type : de androgyne, de dubbelganger, de vrouw man, de man vrouw. Want bij Renoma gaat het allemaal om : androgynie heerst, seksualiteit wordt duister. Maar ondanks schijnbare naaktheid, erotische spanning, significant verlangen en voortplanting, wordt het lichaam ontslacht, aseksueel, het wezen is naakt door bewijs en door authenticiteit, alsof het terugkeert naar de staat van de natuur.
Door rock'n'roll en ongearticuleerde chic te combineren, zoals haar merk, speelt Stefanie met clichés. De verwijzingen naar mode en naar zijn eigen styling zijn talrijk. De enscenering is luxueus, weelderig, getint met glamour. Vrouwelijkheid wordt verondersteld en geclaimd, waarbij alle mannelijkheid wordt veranderd of definitief wordt verboden. En het wordt fascinerend, als een derde sekse, een Renoma-seks. Stefanie groeide op in de artistieke uitstraling van haar vader, Maurice Renoma, beroemde fotograaf en stylist, oprichter van het gelijknamige merk, wiens alle creatieve genieën Dali, Andy Warhol, Serge Gainsbourg, Brigitte Bardot, zullen zelfs ambassadeurs zijn. Een omgeving die geleidelijk haar kritische gevoel voor traditionalisme zal ontwikkelen en haar op natuurlijke wijze naar een ongebruikelijke stijl zal leiden.
EXCLUSIEF INTERVIEW
Zoals je zegt, er zijn elementen die terugkomen, er is een Renoma-stijl, hoe is die geboren ?
Het is een genetische vingerafdruk. In de wereld waarin ik ben opgegroeid, werden de codes enorm door elkaar geschud, er was een rock-, bioscoopachtige omgeving, totaal anders dan die van vandaag. Deze moderne merchandisingkant bestond niet, er waren echte karakters en een echte cultuur om hen heen. Mode kwam voort uit muzikale bewegingen, met een echte correlatie, en dit alles creëerde karakters. Om me heen waren mensen met wie mijn vader had kunnen werken, Helmut Newton, Issermann, beroemde fotografen, Guy Bourdin, David Bailey… Het was een heel androgyn universum, het was DNA, de smoking… Serge Gainsbourg has_cc781905-5cde-3194- bb3b-136bad5cf58d belichaamde het merk Renoma al meer dan 20 jaar ! Ze was ondanks alles een heel vrouwelijk personage, kostbaar, maniakaal, helemaal niet het personage dat men zich voorstelt, hij had deze dubbele kant. Het is een wereld waarin ik ben opgegroeid en een beeld dat ik voor mezelf heb gevormd. En ik heb altijd van een beetje dubbele persoonlijkheid gehouden, een beetje moeite en ik merk dat er in androgynie iets meer is. Dit zorgt niet alleen voor fysieke, maar ook voor psychische stoornissen.
Waarom deze androgyne kant ontwikkelen, in de mode en in de fotografie ?
Het is allemaal een kwestie van smaak. Ik vind dat leuk, het is een kwestie van stijl, ik vind het leuk dat de gemengde garderobe kan worden uitgewisseld tussen mannen en vrouwen. De smoking, een van de belangrijkste stukken waaraan we werken, ziet er geweldig uit als hij goed werkt, het is een afdruk, een DNA. Als fotograaf ben ik een beetje provocerend, er zijn zwavelhoudende taferelen in mijn omgeving, maar altijd aan de grens. Het idee is om de interesse van de toeschouwer te wekken, die volgens zijn analyse, zijn ervaring, zijn verlangen, verschillende interpretaties zal ontwikkelen. Het gaat er dus niet om de toeschouwer in een beeld op te sluiten, maar een perspectief te openen. Een beeld is iets vasts, je past erin of niet, je vindt het leuk of je vindt het niet leuk. Ik beweer niet dat ik een fotograaf ben, ik heb niet de vaardigheden van iemand die al 20 jaar foto's maakt ! Ik vertel graag beelden, ik bouw graag elementen, daarom zijn er terugkerende elementen omdat we echte verbanden smeden. Er is chemie of niet wanneer ik iemand ontmoet, zonder dat fotografeer ik niet iemand.
Wat mij interesseert is de voor, de tijdens, de na. Dit zijn mensen die ik later weer zie. Het is niet alleen het maken van foto's " bedankt tot ziens ". Waarom speel ik graag met doubles ? Meisjes, jongens, meisjes in jongens, ineens ga ik mensen ontmoeten en ontdekken dat het samenwerkt en het ding werkt of niet. we deden voor Normaal kenden elkaar de dag ervoor niet en het was een magisch moment. Het was bijna hun eerste foto en het feit dat ze naakt voor een team staan was niet gemakkelijk. Ze bevonden zich in een lichaam dat ze niet kenden (de een was 50 kilo afgevallen, de ander 30). Er was echter een loslaten, de twee probeerden elkaar te helpen, met een soort bescheidenheid. Dit alles hielp om deze sfeer te creëren. En dit resultaat bereik je niet met twee modellen die acteren. Wat ik vandaag leuk vind, is ingaan op verhalen, emoties. Met Raphaël Say maken we veel foto's, we isoleren ons allebei, we moeten allebei alleen zijn omdat er iets gebeurt. Het is intens en het werkt, we zijn één, we gaan op dezelfde manier bewegen, we gaan elkaar aankijken zonder te praten, hij gaat me iets anders geven en ik ga mezelf toepassen in een andere manier met enige visie. Er moet ervaring zijn, dingen zijn niet perfect, elke foto heeft zijn eigen verhaal.
- Vind het vervolg van Stefanie Renoma inNormaal Tijdschrift n°7 et n°9 -
