PORTRET
De stijl van Tony Kelly is uniek en onvergelijkbaar. Rauw, maar ook verfijnd. Vuurwerk in full HD, sprankelende kleuren en kleurrijke backfires, een regen van zuren, het springt in je gezicht. Zijn handelsmerk: seks, stereotiepe mannen, clichématige vrouwen, woeste kleuren en een scherpe zwarte humor... In een uitbarsting van testosteron, botox en glitter schreeuwt en vloekt het. Tony is een provocateur, en dat blijkt niet alleen uit deze openlijk seksuele scènes.
Op het eerste gezicht lijkt de stijl misschien grof en vulgair, het is de bedoeling van de fotograaf om de grenzen van goede smaak te overschrijden, lelijke emoties en interacties te rapporteren, te razen over het obscene. De dynamische afbeeldingen gemaakt in Californië. Toch is Tony Kelly een Ierse fotograaf, geboren in Dublin in 1975. Hij begon in een groep onafhankelijke kranten en deed verslag van plaatsen die niemand wilde. Van burgerconflicten in Rwanda tot de oorlog in Afghanistan, hij bracht acht jaar door met het verslaan van gebieden met gewapende conflicten , voordat hij van richting veranderde en zijn hand op modefotografie uitprobeerde, terwijl hij dit verergerde oog voor het weergeven van emoties en de preekstoel behoudt. Nu, en zoals hij zich herinnert, legt hij spontaniteit vast als een voyeur die een scène bewondert.
EXCLUSIEF INTERVIEW
Hoe zou je in een paar woorden je stijl omschrijven?
Als een perfecte zomerdag aan de Côte d'Azur. Vol kleur, zowel warm als fris, sexy en erg vermakelijk.
Hoe ben je met fotografie begonnen?
Ik heb tot mijn 18e gewerkt als persfotograaf. Ik was net zo gepassioneerd en gemotiveerd als nu. Veel werk en grote vastberadenheid hebben deuren voor me geopend, deuren waar ik zonder succes op klopte toen ik begon.
Een van je favoriete afbeeldingen?
Een deken die ik heb gemaakt met Amanda Booth zittend op de neus van een Boeing 737 in de Mojave-woestijn.
Wat vind je leuk aan de mensen die je fotografeert?
Ik verdrink in mensen die dit "je ne sais quoi", dit kleine iets, deze glinstering in hun ogen, deze waanzin, een ondeugende of ondeugende blik hebben. Dat, gecombineerd met een mooie lichaamsbouw, trekt mijn aandacht.Er zijn maar weinig modellen die deze magie hebben. Ik zie er zoveel die mooi zijn maar niets bijzonders overbrengen, die geen energie hebben, wat essentieel is voor mij! De talloze foto's van Helmut Newton met Charlotte Rampling verpersoonlijken wat ik zojuist heb gezegd.
- Zoek het vervolg van Tony Kelly dansNormaal Tijdschrift #1 -
