"Uit het kader kijken, een bijgevoegd verhaal, het begin van iets buiten de tijd. Dit resulteert in een dubbele contemplatie, het beeld wordt een "venster op". De stoïciteit van de lichamen is gebaseerd op hun verontrustende vreemdheid. De transparantie van hun blik onthult alleen een nog belangrijker ontsnapping, een mysterieuze ondoorzichtigheid.

Splits en scheid de representatieve ruimtes die het fotografisch beeld omringen, creëer passages en heen en weer om de onmogelijkheid te accepteren van een naakt lichaam, zoals een naakt beeld, om op zichzelf te verschijnen, niet zichzelf te verraden. Een volledig duidelijk en transparant beeld. Via een vluchtig beeld wordt een tafereel te zien gegeven. Het lichaam gaat alleen door het beeld, vergelijkbaar met een afdruk. Een stille afdruk."