Alle afbeeldingen van Malo hebben één ding gemeen. Een verlangen om onze dualiteit te tonen, de discrepantie tussen het karakter dat we willen tonen in de ogen van de wereld en het wezen dat we in werkelijkheid zijn, buiten ons uiterlijk om. Het gaat er vooral niet om de toeschouwer te stigmatiseren, want we zijn allemaal het product van conventies die inherent zijn aan onze samenleving, alleen om hem aan te moedigen na te denken voor deze spiegel die de fotograaf voorhoudt aan hem, om je uit te nodigen jezelf in vraag te stellen, wetende dat hij en hij alleen het levende raadsel dat hij belichaamt kan oplossen.