Waarom ben je model geworden? 
Het artistieke milieu in brede zin heeft me van kinds af aan altijd aangetrokken. Ik was vrij creatief en dynamisch (diverse handmatige activiteiten, spelletjes schrijven, theater, zingen, dansen). Bedankt mam ! Allemaal thuis (en op school). Als tiener flirtten 'fotografen' met me in de stad, in supermarkten, op de terugweg van de universiteit of de middelbare school,... Kortom, ik weigerde elke keer opnames! En aangezien ik later erg betrokken was op cultureel vlak in de metropool Lille, ontmoette ik veel mensen, waaronder een persoon die ik al een paar jaar op Facebook volgde, maar hij wilde me toen niet omdat ik was geen model. Het was eind 2012. Het wordt nu oud. En zo begon het verhaal, ik had net mijn contract bij het stadhuis van mijn stad laten aflopen, dus ik was zo vrij als een speer. Toen verscheen Trixie! 

Waarom naakt?
Omdat ik vanaf de eerste sessie werd ingezet!   Ik was erg verlegen. En toen gebeurde het zo.

Waarom zou je naakt stoppen?
Omdat het me kwaad maakt om eerlijk te zijn! Moe van altijd naakt zijn, zomer en winter. Denken aan een platte buik, uitstulpingen vermijden, je billen versterken, je borst naar voren halen... Ik wil een goede tartiflette voor mezelf kunnen maken voordat ik een sessie doe, als ik dat wil. Ik ben goed in leven, ik wil niet de hele tijd aan mijn lichaam denken, noch aan mijn imago. Ik wil de vrijheid hebben om mijn haar naar eigen goeddunken te beheren zonder erover na te denken. Naaktmodel zijn is niet altijd gemakkelijk. Denk aan alle keren dat ik over smerig, vettig, stoffig spul moest klimmen om een droomfoto te maken! Al die blauwe plekken als gevolg van acrobatische sessies, mijn wederhelft had vaak moeite te geloven dat ik mijn toestand na de shoot zag, de krassen van de rotsen, de stomme mensen die het niet op prijs stelden dat ik mijn reet op hun huis zette, de ochtendkou met graden ver onder nul, waardoor ik in een smurfin veranderde, enzovoort. Dus kleed me aan, mijn lieverds! :) Maar wees gerust, ik zal weer een paar optredens doen in mijn beste outfit...!

Is er een grens tussen erotiek en naakt?
Grenzen zijn kwetsbaar. Het naakt kan niet-erotisch zijn en om erotiek op te roepen, verlangen op te wekken, heb je niet per se naaktheid nodig. Ik wil geen definitie van het een of het ander opstellen. Het zou te lang duren! Maar het is waar dat wanneer ik mijn baan aan nieuwelingen aankondig, het schokkend is! Ze denken dat ik porno doe!

Jouw mannelijke fantasie?
(Lacht) Ik ben het! 

Is model zijn een exhibitionist zijn?
Neen. Want een exhibitionist zijn, betekent volgens de definitie dat je je geslachtsdelen buitensporig in het openbaar laat zien. Ik laat me helemaal niet zien. Om je te vertellen, ik ben al 4 jaar fan van naturistenstranden (om sporen van zwemkleding te vermijden) en ik schaam me een beetje om naakt over het strand te lopen! En ja... En ja!

Wat zou een fotograaf zeggen die met jou heeft gewerkt?
Nou, kies het (goed) en vraag het hem!

Als je geen model was geweest?
Ik zou zeker nog steeds opgesloten zitten in mijn kleine gemeentehuis met nog een klein contract, of misschien een X-actrice of een non. Ik weet het niet!

Waarom deze bijnaam?
Trixie, het komt van ver. Ik hou echt van deze naam. Kijk naar de betekenis ervan op het net. Ik ben het allemaal. Behalve de jaloerse en bezitterige kant. Twee dingen die mij onbekend zijn en gelukkig. Eva is voor de Eva-kant in de Hof van Eden. Lhomme is verwant aan mijn geboorteplaats, Lomme. En Eve knarst voor Adam, haar man. Daarna gestript. Er zit een beetje Adam in Eva. Ook Eva heeft dezelfde positieve waarden en energieën als Trixie. En vergeet niet, mijn eerste Tatoo is een slang! Het geeft: Eva Lhomme Trixie, in de juiste volgorde.

Je belangrijkste karaktertrek?
Onafhankelijk.

Op welke ben je het minst trots?
Aannemelijk.

Je favoriete tijdverdrijf?
(Lacht) Ik zal het je niet vertellen!

Wat ben je van plan te doen in de komende 10 jaar?
Moeilijke vraag, ik heb veel dingen in gedachten. Het gaat erom ze te concretiseren, tot het einde toe te gaan. Verschillende gebieden spreken mij aan. Maar creatie blijft op de agenda staan. Dus tot over 10 jaar... Zelfde dag, zelfde tijd...

Hoe speel je met je imago?
Niet zo veel tenslotte! Ik adverteer voor tentoonstellingen, tijdschriften   en boeken, weinig bekende artiesten die ik leuk vind, mijn vrienden, banen, waar de Trixie duidelijk verschijnt! Ik plaag ook voor mijn persoonlijke doeleinden, uitjes, restaurants, tips voor de steden waar ik verhuis. Maar uiteindelijk ben ik niet erg aanwezig op de netwerken. Bovendien gebruik ik geen tweeter of Instagram. Ik heb geen Facebook-fanpagina! Slechts 1 account (en twee back-ups) en mijn online boek. Het is grotendeels genoeg. Mond-tot-mondreclame doet de rest. We posten veel voor mij (trouwens bedankt!). Het is niet nodig om meer met mijn afbeelding te spelen. Bij de vernissage gebruik ik mijn personage vrijelijk, en daar speel ik ja, en ik vind het leuk!

Uw angst?
Doe eens gek!

Uw projecten?
Op korte termijn: meer mode- en beautyfotografie doen, verschillende projecten doen en vooral meer rollen in de bioscoop hebben.